مناجات عارفان در روز عرفه
همنوا باعارفان درروزعرفه
دعای عرفه،تنهامناجات باخدانیست،نوای دل ونجوای دلدادگی با معشوقی است؛که عاشق عبد خطاکارخویش است.اوعشق را به تمامی معنا می بخشد،گرچه می داند عاشق درعشق خود راستین نبوده وجزاومعشوق های دیگری رانیز برگزیده است.
ودراین روز گذرباید کرد،گذرازهواهای بی پایان نفس وآرزوهای بی انتها،گذرازمنیّت وخود راهیچ ندیدن؛تا به شناخت رسیدن.ابتدا باید خود راشناخت:بودن را،ازبرای چه زیستن را وسرانجام به کجا رسیدن را؛ازبرای شناختی عظیم تروبه کمال تمام رسیدن که همان عارف بالله شدن است وخالق خویش را به تمامی پرستیدن.
چه شیرین است همنوا شدن با مولای خویش وکلمات زیبای او رابرزبان جاری ساختن،او که رسم عاشقی را نه تنها باجان خویش که با قربانی هرآنچه که داشت به انسانهای آزاده جهان آموخت.
به امید آنکه ما نیزدرجرگه عارفان وعاشقان خالق خویش قرارگیریم،ازهمگی التماس دعاداریم.