سيره تربيتي، اخلاقي حضرت زهرا (س)
سه شنبه ۵ آذر ۱۳۹۲
شوراي عالي حوزه علميه قم
مركز مديريت حوزه هاي علميه خواهران
مدرسه علميه .....الزهرا (س)...
شهرستان ....بوشهر...
تحقيق پاياني سطح دو (كارشناسي)
سيره تربيتي، اخلاقي حضرت زهرا (س)
(بر فراز قله ي نور)
استاد راهنما
خانم رقيه كرمي
استاد داور
آقاي دكتر ملكوتي
پژوهشگر
صديقه اكبري
زمستان 88
چكيده
مطالعه و تأمل در سيره تربيتي اخلاقي حضرت زهرا (س) زمينه اي است براي خدايي شدن. در اين باب به كتاب هاي مختلفي در اين باره برمي خوريم از جمله كتاب هاي شيعي معتبري چون شيخ عباس قمي و ...
لذا انسان ها، براي رسيدن به سعادت و كمال در زندگي دنيا و آخرت، نيازمند افرادي هستند كه راه را از
بي راهه، براي آنها سوا سازد؛ و چون نوري در پيش پايشان، آنان را به سعادت ابدي رساند.
بي راهه، براي آنها سوا سازد؛ و چون نوري در پيش پايشان، آنان را به سعادت ابدي رساند.
بانوان نيز، چون ساير افراد، نيازمند چنين راهنماهايي مي باشند. لذا بارزترين نمونه و الگو براي ايشان، حضرت صديقه طاهره، فاطمه زهرا (س) دخت نبي اكرم محمد مصطفي ـ صلي الله و عليه و آله و سلم ـ
مي باشد، كه سراسر وجودش نور است، و روشن كننده راه هاي تاريك زندگي است.
مي باشد، كه سراسر وجودش نور است، و روشن كننده راه هاي تاريك زندگي است.
حضرت زهرا (س) بزرگ بانوي اسلام، تمام وجودش را خوبي احاطه كرده بود. از ويژگي هاي فرديش، چون عبادت ايشان گرفته، كه سرتاسر غرق در خدا بود؛ و از عرفان ايشان، و از زهد و قناعتش، كه فقرا را از در خانه اش رد نمي ساخت، از حجابش كه تا آخرين ساعات عمرش به فكر تابوتي بود كه جسم نحيفش را كسي نظاره گر نباشد، از عفت و حيايش و از شجاعت و دلاوري اش براي دفاع از حق خويش، و .... تا محبت و علاقه اش به پدر بزرگوارش رسول خدا (ص) و شويش علي بن ابي طالب (ع)، كه هيچ گاه آنها را ناراحت نساخته، و در راه خشنودي آنها گام برداشته بود. چرا كه مي دانست، اطاعت از آنها اطاعت از خداست.
فاطمه آن گونه نبود، كه در ظن و گمان بعضي است فقط در خانه بنشيند و در جامعه حضوري نداشته باشد. حضرت، آنگاه كه نياز بود با حجاب و عفاف خويش در جامعه حضور به هم مي رساند، و حتي در بعضي از جنگ ها، پشت ميدان مبارزه فعاليت داشت.
حضرت با رفتار و كردار خود به ديگران؛ و مخصوصاً فرزندانش درس مي داد، و براي آنها الگوي بي نظيري بود. حضرت مي دانست كودكانش، آينده سازان فرداي جامعه اند، لذا در تربيت آنها كمر همت بسته بود. تا به جهانيان بفهماند كه نبايد فرزندان را به حال خود رها كرد. بلكه بايد برنامه اي براي تربيت آنها داشته باشند، تا فرزنداني خوب و صالح براي جامعه به وجود آورند.
پس مي توان گفت: رفتار و كردار يك مادر در خانواده، بر روي فرزندانش تأثير داشته و در رشد اخلاقي آنها، نقش مهمي را ايفا مي كند.