«بررسی فضایل حضرت علی«ع» برای خلافت از دیدگاه آیات و روایات»
شنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۲
محقق:آمنه محمدی
چکیده:
این مقوله نمایی از شخصیت حضرت علی (ع) است که ده سال قبل از بعثت دیده به جهان گشود؛ و در تمام لحظات، همراه روند رسالت بود، چه در مکه، قبل و بعد از بعثت و چه در مدینه در راستای تشکیل دولت اسلامی به رهبری پیامبر (ص) مساعدت داشت؛ و او بود که به دست رسول خدا(ص) اسلام آورد، و در عنفوان جوانی و آمد و شدها و جنگ و نبرد و صلح و آرامش در رکاب آن حضرت حضور داشت، بگونه ایکه به اخلاق و صفات آن بزرگوار آراسته شد، دین را از او فرا گرفت و آشناترین یاران پیامبر به احکام بود و در فضایلی چون حلم و بردباری، علم، راستگویی، شجاعت و زهد و دیگر مناقب، سرآمد همگان بود. و آیات بسیاری در شأن آن حضرت نازل شده است که نشان از شخصیت والای او و به حق بودن خلافت پس از پیامبر (ص) برای آن حضرت تلقی می شود.
با وجود آنکه علی بن ابی طالب (ع) جایگزینی بود که رسول اکرم (ص) وی را به گونه ای ویژه در خورِ پذیرش مسئولیت این رسالت تربیت کرده بود، تا مرجعیت فکری و سیاسی پس از خود را به وی واگذار نماید. اما بنا به دلایلی برخی حوادث مانع از رسیدن خلافت پس از رحلت پیامبر به ایشان شد.
و عده ای به خاطر کینه توزیها و همچنین زخم هایی که از حضرت علی (ع) خورده بودند، ماجرای سقیفه را بوجود آوردند، و کمتر کسی است که تاریخ صدر اسلام را خوانده باشد و آنچه را که در سقیفه گذشت را نداند. هر چند امام در برابر جریان سقیفه ساکت ننشست و آن را محکوم ساخت. اما بیش از یک راه برای امام وجود نداشت؛ و آن سکوت بیست و پنج ساله ای بود که امام اختیار کرد. تا اینکه امت پس از ربع قرن بدانند که تنها کسی که شایستگی خلافت را پس از پیامبر (ص) دارد کسی جز آن بزرگوار نیست.